Skip to content
Октомври донесе студ и редици пред магацините за огрев: многу домаќинства што чекаа „во последен момент“ за да купат пелети сега наидуваат на празни складишта и на цена што речиси преку ноќ порасна. Увозот од традиционалните пазари—Србија, Црна Гора и БиХ—е заглавен, дел од регионалните фабрики работат со загуба или паузираат, а домашното производство не може да ја покрие навалата. Во Кумановско-Ранковце работи единствената голема фабрика, со неколку помали производители во земјава, но резерви нема доволно и набавката на суровини (често од Бугарија) е поскапа. Резултатот е привремен недостиг и растечки ценовник што ги погодува крајните потрошувачи уште пред вистинската зима да почне.
Сликата на терен ја потврдуваат трговците: телефоните ѕвонат со стотици повици дневно, а во голем дел од складовите стоката што се чува е веќе одамна порачана и чека подигање. Вака скокната побарувачка не може брзо да се „испегла“ со испораки—па ни кај соседите: српските и црногорските преработувачи велат дека немаат доволно суровина и логистика за да исфрлат количини во ритамот со кој расте интересот. И кога ќе се појават серии од фабриките, тие веднаш се „распарчуваат“ на пазарот, оставајќи го впечатокот на хронична оскудица.
Цената е најболниот показател. Ако лани и преклани 15-килограмска вреќа чинеше 245–260 денари, годинава просекот се искачи околу 330 денари, со најава дека растот ќе продолжи ако увозот не се нормализира и ако суровините останат скапи. Домашни производители тврдат дека ги „ценат“ и од другата страна на границата при набавка на дрвна маса, што дополнително ги турка трошоците нагоре. Во вакви услови, дел најавуваат дека приоритет ќе им бидат редовните муштерии—за останатите, едноставно, нема количини.
