Skip to content
Македонија ја следи расплетката на најгласниот здравствен скандал со нов двоен развој: судот му го продолжи притворот за уште 30 дена на поранешниот директор на Клиниката за радиотерапија и онкологија, Нино Васев, а на денешното рочиште беа сослушани поранешни членови на Управниот одбор на Клиниката. Одбраната најави жалба до Апелација, тврдејќи дека нема законска основа за продолжување на мерката.
Судењето за „Онкологија 2“ продолжи со сведоци предложени од обвинителството — лица што биле дел од Управниот одбор во периодот 2018–2024 година. Во исказите, како што пренесуваат медиумите, се отворија прашања околу начинот на кој се презентирала финансиската состојба и набавките на терапија во тој период. Обвинителниот наратив товари дека со злоупотреби и економски криминал е предизвикана значителна штета, додека одбраната инсистира дека доказите се „нестручни и тенденциозни“ и дека штетата не е докажана.
Адвокатот Боби Спирковски оцени дека причините за притворот се поставени премногу широко, дури и „лаички“, потсетувајќи дека првостепениот суд прво определил куќен притвор, кој подоцна Апелација го преиначила во ефективен притвор. Тој најави нова жалба, со став дека ризиците за бегство, влијание врз сведоци или повторување на делото не се поткрепени со факти.
Во судницата се игра повеќеслојна битка: правна — околу тежината и валидноста на доказите; институционална — за одговорноста во јавниот здравствен систем; и општествена — за довербата на пациентите по медиумското разобличување на практики што го потресоа онколошкиот третман. Дали исказите на поранешните членови на УО ќе донесат јасни одговори или ќе отворат нови сомнежи, ќе се мери во следните рочишта, во кои тужбената и одбранбената стратегија се судираат на теренот меѓу финансии, протоколи и етика.
Во следната процесна етапа, фокусот ќе биде двоен: на формалните одлуки на Апелација за мерката притвор и на содржината на сведочењата што треба да ја осветлат улогата на управувачките структури. Како и досега, јавноста ќе ја бара линијата на разграничување меѓу индивидуална вина и системски пропусти, со очекување пресудите да почиваат на проверливи докази, а не на притисок или претпоставки.
