Најголемиот број срцеви удари се случуваат рано наутро, помеѓу 6 и 10 часот – факт што кардиолозите го користат како важна трага за разбирање на работата на срцето во првите моменти по будењето. Но, според водечкиот кардиолог од Општата болница во Виена, д-р Хајгл, причината не е ниту појадокот, ниту утринската рутина како таква. Туку – начинот на кој влегуваме во денот.
Д-р Хајгл, кој анализирал над 12.000 случаи на срцеви настани, укажува на еден клучен фактор: наглата ментална стимулација веднаш по будењето.
„Првите десет минути се критични. Луѓето се будат и веднаш го преплавуваат системот – посегнуваат по телефонот, го изложуваат мозокот на силно сино светло, читаат стрес уште пред да вдишат воздух“, вели тој.
Телото, објаснува Хајгл, во тие моменти сè уште не го стабилизирало крвниот притисок. Кога на тоа ќе се надоврзе брза нервна активација, настанува шок за организмот.
Истражувањата со континуирани ЕКГ-монитори покажуваат дека кај луѓе со кардиоваскуларни ризици, варијабилноста на срцевиот ритам драстично опаѓа само неколку минути по будењето. Причината не е физички напор, туку наглиот скок на кортизол – хормонот на стрес.
„Нервниот систем бара пет минути мир за да се префрли од сон во будност. Наместо тоа, ние му даваме војна,“ вели Хајгл.
Препораката е едноставна: постепено будење, неколку минути без телефон, без вести, без синхронизациски шок. Само воздух, светлина и време за телото да се „вклучи“.

