По првата средба по деветнаесет месеци, принцот Хари си замина од Лондон со порака што звучи едноставно, но тежи повеќе од кралски протокол: сака нов почеток со својот татко и сака неговите деца да го запознаат дедото кого не го виделе три години. Разговорот со кралот Чарлс траел помалку од еден час и во дворецот го оценија како позитивен чекор, но не и како помирување. Слика која зборува сама за себе остана празното место во распоредот за братот: средба со принцот Вилијам не се случи, и покрај тоа што беа во непосредна близина — доказ дека најтврдата линија во семејната пукнатина и натаму поминува меѓу двајцата браќа.
Во сенка на краткиот дворски разговор, Хари сигнализираше дека сака да ја „ресетира“ врската: признава грешки, најавува почести посети и дури размислува да ги доведе Арчи и Лилибет во Британија, ако безбедносните услови дозволат — опција што би ја олеснило сместување во кралски резиденции со најстроги протоколи. Но цврстината на Вилијам останува проблем што не се решава со фотографии и насмевки; недовербата по јавните сведочења и правните битки околу полициската заштита не исчезнува преку ноќ, а во палатата внимателно внимаваат на доверливоста по секој контакт.
Само ден по британската епизода, војводата од Сасекс отпатува во Киев, каде ги посети ранетите ветерани и се сретна со украински официјални претставници како покровител на „Invictus Games“. Пораката таму беше јасна: барајте помош, не молчете. Овој јавен ангажман, поставен веднаш по средбата со кралот, дополнително ја нагласи стратегијата да се гради на теренот на хуманитарната работа додека во позадина се обидува да се обноват приватните врски.
Дали ова е почеток на вистинско зближување или уште една епизода во долга драма зависи од две паралелни траектории: подготвеноста на Чарлс да отвори пат за внуците и цврстата рака на Вилијам да остане непопустлива додека не се обнови довербата. Засега, кралската врата е подотворена, но коридорот до вистинско семејно примирје останува тесен. Хари, пак, очигледно смета дека време е да се оди по него, чекор по чекор, со јавни гестови и приватни разговори кои треба да докажат дека мостовите не се само за камери.