Skip to content
Скопје ја доби првата вистинска сцена на соочување. Во дебатата на Канал 5, Орце Ѓорѓиевски (ВМРО-ДПМНЕ) и Амар Мециновиќ (Левица) влегоа со јасни улоги и уште појасни пораки. Ѓорѓиевски настапи како „менаџер“ што ветува расчистување за 72 часа и рестарт на градските служби; Мециновиќ – како протестен кандидат што ја претвора трката во „генерациска борба на непривилегираните“. По дуелот, двата табора ја побараа иницијативата на социјалните мрежи. „Скопјани сакаат дела и резултати“, порача Ѓорѓиевски, благодарејќи за „огромната поддршка“. Мециновиќ возврати дека ова е „борба на луѓето што никој не ги слушал“.
Дебатата ја отвори и темата за бројките. Ѓорѓиевски потсети на предноста од првиот круг и оцени дека разликата од околу 60 илјади гласови е историски преседан во Скопје – сигнал дека вториот круг може да биде само формалност ако излезноста порасне. Мециновиќ одби наратив на „готова работа“ и инсистираше дека токму ниската излезност ја искриви сликата, најавувајќи „пресврт“ во недела.
Во срцевината на спорот е довербата: дали градот му верува на ветување кое мери часови, не месеци. „За 72 часа Скопје ќе биде чисто“, рече Ѓорѓиевски, позиционирајќи го хаосот со отпадот како тест по кој се суди и менаџерот и системот. Оваа метрика е намерно остра – таа ја враќа темата од идеологија во логистика: камиони, рути, смени, договори. Противаргументот на Мециновиќ е подлабок: дека проблемот не е само чистота, туку моделот на управување – клиентелизам, недостиг на јавна контрола, „приватни интереси“ во јавни претпријатија – и дека без прекин на тој круг, ниту еден рок нема да држи.
Емоционалната рамка, пак, е стеснета меѓу умор и гнев. Умор од скршен јавен превоз, контејнери што прелеваат, претпријатија што „чекаат налог“ додека улицата се полни со смет. Гнев од реторика што тоне во навреди, додека градот тоне во праксата. Затоа ова соочување остави после-вкус на избор меѓу две различни „итности“: итноста на метлата, насочена да врати видлив ред веднаш, и итноста на прекин со навики, која бара подолг здив и доверба дека протестниот глас може да управува, не само да критикува.
Суштински, вториот круг ќе ја измери една проста работа: што е „промена“ за скопјанецот во 2025 – брза оперативна интервенција со силна партиска машина зад себе или ризичен прекин со систем што го знаеме, со надеж дека ќе биде почесен и попредвидлив. До тогаш останува датумираното ветување на еден и датумот на пресметката за другиот: гласањето е закажано за 2 ноември, а Скопје ја задржува навиката да ја претвора секоја ТВ-ноќ во политички плебисцит на утрината.
