Победа во Мелбурн, порака за дома: Ѓоковиќ со „чиста“ 3:0 и јасен став за младите и насилството

Новак Ѓоковиќ ја заврши работата на теренот, а потоа ја насочи камерата кон дома. Со убедлива победа во три сета над Јиржи Лехечка, во Мелбурн влезе во четвртфинале на Австралија опен, но во по-матчкото обраќање говорот го сврте кон Србија: поддршка за студентите, осуда на насилството, грижа за младите на кои, како што рече, им припаѓа иднината на земјата.

Најуспешниот тенисер на својата ера зборуваше со воздржана емотивност: „Не можам да се правам дека ништо не се случува“, додека упатуваше мисли кон повредената студентка Соња и кон сите млади кои протестираат барајќи правда и пристојност во јавниот живот.

Мелбурнската формула остана негова: прецизен сервис, економични поени, ритам што го гуши противникот. Лехечка беше совладан со 6–3, 6–4, 7–6, а статистиката вели дека Ѓоковиќ во секој клучен миг најде начин да наметне контрола и да го затвори сетот. Со триумфот го закажа првиот дуел на Австралија опен со Карлос Алкараз, ривалството што го дефинира врвот на денешниот тенис. Но токму во моментите кога би можел да зборува за тактика и рекорди, тој избра да прозбори за улиците дома.

Неговите реченици беа јасни и непатетични: секогаш ќе застане на страната на младите и студентите, секогаш против насилството, без оглед од која страна доаѓа. Во истиот дух, претходно ѝ испрати порака на Соња Понјавиќ, студентка повредена откако автомобил ја удри за време на студентските блокади; гест што го претвори тенискиот ритуал со потпис на стаклото во јавна солидарност. Неколку дена подоцна, семејството потврди дека Соња е пуштена на домашно лекување, симболичен здив на олеснување во наратив кој иначе говори за страв и притисок.

Тоа што го прави ова обраќање поинакво е контекстот: Србија со месеци живее со студентски протести, судири и тешки прашања за политичката одговорност и полициската сила. Ѓоковиќ не влезе во партиски терен, но ја прегрна човечката страна: правото на мирен протест, достоинството на младите, надежта неговите деца да растат во земја што им нуди безбедност и можности. Порадикално од секоја статистика, таа порака од Мелбурн звучи како потсетник дека спортот е моќен тогаш кога не бега од стварноста, туку кога се обидува да ја осветли.

Во време кога светот се тресе под тежината на војни и поларизации, Ѓоковиќ ја скрати дистанцата меѓу центаркорта и плоштадот: „Сè што правам паѓа во сенка пред човековиот живот и борбата за елементарни права“, беше духот на пораката. Токму затоа победата над Лехечка, колку и да вреди за тениската историја, во овој ден служи како платформа — за солидарност со оние што се борат да живеат нормално. И ако спортот знае да го измери пулсот на едно општество, тогаш вечерва срцето чукаше побргу не само заради триумфот, туку и заради зборовите што го придружуваа.