Познато е која земја е фаворит за Германците кога сонуваат за емигрирање

Повеќе од половина од германското население може да си замисли емигрирање во странство – и тоа не само поради студените зими.

Нивниот проблем не е само суровата клима, туку и подлабокото чувство на нелагодност со нивната татковина, според неодамнешна анкета, што ја анализира ДПА.

На прашањето: „Под претпоставка дека сте целосно независни професионално, приватно и финансиски, дали би можеле да си замислите да ја напуштите Германија и да емигрирате во странство?“, 31% од испитаниците одговориле „дефинитивно“, а 27% рекле „веројатно“.

Околу 22% „веројатно“ не би емигрирале, а 15% рекле „дефинитивно не“, според анкетата на YouGov.

Пропорцијата на оние кои се подготвени да емигрираат е особено висока кај гласачите на крајно десничарската, антиимигрантска Алтернатива за Германија (AfD), при што 55% велат дека би емигрирале „дефинитивно“, а 24% велат „веројатно“.

Крајно десничарската партија AfD е особено силна во поранешна Источна Германија, каде што многумина се бореа во текот на тешката транзиција од комунистичка планска економија кон слободниот пазар во западен стил по повторното обединување во 1990 година.

Партијата доби значителен импулс во 2015 година, кога стотици илјади баратели на азил влегоа во Германија.

Во Германија, основниот бран на незадоволство се чини дека расте во моментов: од оние кои би можеле да замислат емигрирање во странство во принцип или евентуално, 36% размислувале посериозно за напуштање на Германија во последните месеци.

Од тие 36%, 61% ја посочуваат миграциската ситуација во Германија како една од причините за нивната желба да емигрираат.

Во меѓувреме, 41% ја наведуваат економската рецесија во Германија, а 29% велат дека нивното незадоволство се должи на подемот на AfD.

Глобалната политика, исто така, ги оптоварува Германците. Додека војната на Москва против Украина беснее, воената закана што ја претставува Русија игра улога за 22%. А потенцијалното губење на САД како заштитна сила на Европа поради претседателството на американскиот претседател Доналд Трамп игра улога за 12%.

Меѓу местата за кои луѓето сонуваат да живеат, Швајцарија е особено популарна.

На врвот на листата на места каде што луѓето потенцијално би претпочитале да живеат се Швајцарија и Австрија (30% и 23%), по што следуваат Шпанија и Канада (22% и 17%).

„Овие земји се на врвот на листата на дестинации за емиграција од 1990-тите, заедно со САД и Австралија“, вели Симоне Блашка, историчар за миграција и директорка на Германскиот центар за емиграција во Бремерхавен.

Фактот дека германскиот јазик се зборува и во Швајцарија и Австрија и дека политичките услови се споредливи, секако игра улога во преференциите на луѓето, вели таа.

Швајцарија е особено популарна меѓу гласачите на AfD, а исто така и меѓу поддржувачите на про-бизнис ориентираната FDP.

Еден Германец кој среќно се населил во соседната алпска нација е социологот Оливер Нахтвеј, каде што предава на Универзитетот во Базел.

„Швајцарија е релативно конзервативна, но не многу поконзервативна од Германија. И пред сè, тоа е земја каде што многу поголем процент од населението се мигранти. Добри 40% од населението има мигрантско потекло, а околу еден од четири е странец“, вели тој.

Значи, за оние кои сакаат да ја напуштат Германија бидејќи се вознемирени од големиот број мигранти, Швајцарија не е нужно логична дестинација, вели тој. „Кога станува збор за миграција, Швајцарија е многу поразновидна.“

Нахтвеј вели дека мисли дека оние кои сакаат да заминат во Швајцарија всушност бараат нешто друго, имено Германија од 1980-тите и 1990-тите, кога инфраструктурата на нацијата беше сè уште во добра состојба, а политиката беше сè уште релативно стабилна – барем кога се гледа низ призмата на носталгијата.

Во однос на инфраструктурата, Швајцарија е навистина многу понапред од својот германски сосед, вели Нахтвеј, наведувајќи ги возовите како пример.

„Тука, прашањето е дали возот доцни три или четири минути, а не дали воопшто ќе пристигне“, вели тој.

Германската државна железничка служба, Дојче Бан, неодамна ги привлече насловните страници кога швајцарските регулатори интервенираа во врска со две врски бидејќи тие постојано доцнеа.

„Тука, мостовите не се затвораат со години… Затоа верувам дека оваа желба за емигрирање е водена и од копнежот по перцепирана изгубена нормалност“, вели Нахтвеј.

Многумина очигледно се сомневаат дека Германија е способна да ја подобри ситуацијата со реновирање на инфраструктурата и ревитализација на економијата. „Одговорот на овој перцепиран колективен неуспех е тогаш индивидуален излез“, вели Нахтвеј.

Историски гледано, економските проблеми како што е рецесијата што се забележува во последните две години отсекогаш биле главен мотив за емиграција, вели историчарот Блашка.

Сепак, пред ова навистина да добие значаен замав, работите мора да одат навистина лошо неколку години по ред – дури тогаш голем број луѓе реагираат со емигрирање. „Го гледате падот како се одвива доста долго време – како што се случува сега со автомобилската индустрија – а потоа во одреден момент доаѓате до заклучок дека ова повеќе не е прифатливо за вас, дека немате иднина тука.“

Историски гледано, незадоволството од политичките случувања е многу поретко чест мотив. „Сепак, во 1920-тите, десничарските конзервативни воени лица исто така емигрирале во Јужна Америка затоа што не им се допаѓало свртувањето на Германија кон демократијата“, вели Блашка.