Пристанишните работници на источниот брег на САД и во Заливот го започнаа својот прв штрајк од 1977 година. Речиси 50.000 работници бараат повисоки плати, бенефиции и сигурност на работното место. Речиси целосно ќе го запре сообраќајот во некои од најважните американски пристаништа, од Хјустон на југ до Бостон на североистокот на земјата.
Се верува дека ако штрајкот трае кратко, економската штета нема да биде преголема, но доколку трае две или три недели може да доведе до недостиг на стока во продавниците и зголемени цени.
Станува збор за роба од секаков вид, од банани, пијалоци од Европа, мебел, облека, како и покуќнина, автомобили, делови неопходни за функционирање на машините во американските фабрики и многу други работи. Го запира и извозот на американски стоки преку тие пристаништа.
Можноста за сериозни економски проблеми го става претседателот Џозеф Бајден во тешка позиција пет недели пред изборите. Тој има можност да го прекине штрајкот, но претходно изјави дека нема да го користи законот кој постои од 1947 година и кој му дава можност да го стори тоа. Аналитичарите велат дека тој не сака да ги налути синдикатите чија поддршка му е потребна на изборите.
Работниците кои го започнаа штрајкот обично се одговорни за префрлање на контејнери од бродови, нивно сортирање и префрлање во камиони и возови. Три петтини од контејнерите пристигнуваат во земјата преку пристаништата на истокот на земјата и во Заливот.
Поради штрајкот беше прекинато пристигнувањето на автомобили и тешка механизација преку пристаништето Балтимор, каде што исто така беше прекината работата пролетва, кога брод удри во тамошниот мост.
Врз основа на претходниот договор, пристанишните работници заработувале до 39 долари на час.
Шефовите на синдикатот бараат зголемување од пет долари на час секоја година во период од шест години. За шест години, платата тогаш би била до 69 долари на час.
Пристанишните работници на Западот на САД моментално заработуваат 233.000 долари годишно кога се вклучени редовната плата и прекувремената работа, а исто така добиваат и околу 100.000 долари годишно од здравствени, пензиски и други бенефиции.
Некои аналитичари нагласуваат дека една од главните грижи на работниците и синдикатите е и тоа што не сакаат да бидат заменети со машини во процесот на автоматизација.
Се проценува дека штрајкот ќе ја чини економијата дури четири и пол милијарди долари дневно.
