Skip to content
Паркирањето и неконтролираната градба повторно се враќаат на врвот на градските теми – овојпат со конкретни ветувања од кандидатките на СДСМ: Каја Шукова за Град Скопје и Маја Мојсова за општина Карпош. На платото кај Млечен, од симболиката на „нема место за паркирање“ го извлекоа клучниот аргумент: проблемот не е техничка ситница, туку прашање на квалитет на живот, достоинство и ред во урбаното секојдневие.
Шукова ја постави рамката „Скопје за сите“: паметни паркинзи со дигитална наплата, периферни зони поврзани со јавен превоз и информации во реално време, како и субвенциониран паркинг за семејства со ниски приходи, пензионери, млади невработени и лица со попреченост. Секој нов урбанистички проект, подвлече таа, ќе мора однапред да предвиди паркинг, зелени површини и простор за пешаци – како предуслов, а не постскриптум. Најави и транспарентен урбанизам со планови достапни онлајн и можност за јавни предлози, строг еколошки ГУП и изработка на долгорочна визија „Скопје 2050“ за паметен, мешовит и одржлив град.
Мојсова ја спушти дебатата на терен: Карпош да стане самоодржлива општина што фер и функционално стопанисува со паркинзите. „Ќе се изцртаат сите паркинг-места, ќе знаеме точно колку има; жителите ќе бидат субвенционирани, посетителите ќе плаќаат по принципот на ПОЦ“, рече таа, поврзувајќи го паркирањето со неконтролираната урбанизација. Потсети дека А2 урбанизацијата во овој дел била стопирана и дека советниците на СДСМ не дозволиле градба по тој план. Дополнително, како одговор на притисокот што доаѓа од соседниот Центар, каде посетителите, според Мојсова, паркираат без надомест и бегаат во Карпош, најави и размислување за монтажна гаража како брзо, но системско олеснување.
Двете кандидатки ја врзаа агендата за паркирање со поамбициозна цел: транспарентност, системски пристап и долгорочни решенија што враќаат ред – од промена на правилата во урбанизмот до дневната рутина на граѓаните. Пораката е јасна: без јасни планови, мерлива имплементација и јавна отчетност, паркингот останува хроничен симптом на подлабок урбанистички хаос. Со предложените механизми – паметни системи, субвенции за ранливите, јавни консултации и забрана за проекти без зелен и пешачки минимум – Скопје и Карпош добиваат нацрт за излез од спиралата „повеќе згради, помалку простор“.
