Skip to content
Фотографија од претседателот на СДСМ, Венко Филипче, направена на аеродром со куфер, за неколку часа ја прерасна во нов политички фронт на социјалните мрежи. Заедно со фотографијата се ширеа и тврдења дека опозицискиот лидер заминува за Дубаи, каде би ја дочекал Новата година, што СДСМ го оцени како оркестриран обид за јавен линч и дефокус од теми што, според партијата, ја компромитираат власта.
Во партиското соопштение, СДСМ тврди дека самото појавување на фотографијата практично значи признание за притисок преку следење, а во ист контекст повторно отвора и сомнежи за прислушување на телефонски комуникации. Наративот го врзуваат со „школата“ од периодот пред 2016 година – време што во јавната меморија остана обележано со злоупотреби на безбедносниот апарат – и тврдат дека државата се движи „кон мракот“ преку исти методи: следење, фабрикување вести и „лажни афери“.
СДСМ инсистира дека Филипче патува со редовни комерцијални летови и дека не заминува за Дубаи, нагласувајќи дека не користи владини авиони или приватни летала. Паралелно, опозицијата ја префрла тежината врз премиерот Христијан Мицкоски, со споредби со раскошните патувања од минатите години и тврдења дека се злоупотребуваат државни ресурси, додека „сензационалистички приказни“ се пласираат за да се потиснат теми како „мигранти за пари“, криминал и корупција.
Од другата страна, ВМРО-ДПМНЕ ја држи отворена линијата на напад поврзана со Дубаи, но од обратен агол: преку прашања за „златна виза“ и можни инвестиции. На прес-конференција, партискиот претставник Валентин Манасиевски тврди дека за „златна виза“ во Дубаи е потребна минимум инвестиција од 500.000 долари и бара Филипче да достави документи врз основа на кои ја добил, како и одговори за наводи поврзани со имот и престој.
Така, една фотографија што во нормални околности би била банална, стана повод за две паралелни приказни: опозицијата ја чита како доказ за следење и политички притисок, власта како шанса да ја продолжи линијата за Дубаи и „златни визи“. Во ваква атмосфера, клучното прашање останува надвор од партиските соопштенија: дали институциите ќе понудат проверливи одговори за тоа како и зошто приватни движења на политички лидери стануваат предмет на јавна кампања – и дали некој ја преминува линијата меѓу политичка пропаганда и злоупотреба на системот.