Сѐ што не знаевте за Халид Бешлиќ низ факти и видеа

Халид Бешлиќ, еден од најпрепознатливите и најсакани пејачи на народна музика на Балканот, почина денес. Роден е на 20 ноември 1953 година во селото Кнежина кај Соколац, а неговиот пат – од скромно момче од планински крај до музичка легенда на целиот регион – е приказна за талент, упорност и човечка топлина.

По завршувањето на воениот рок, Халид пристигнал во Сараево, каде што започнал да пее по локалните ресторани и кафани. Неговиот препознатлив глас и емотивната интерпретација брзо ја освоиле публиката и му отвориле врата кон музичката сцена. Првиот албум, „Сиједи старац“, го објавил во 1981 година, а само неколку години подоцна низ цела Југославија се пееле неговите хитови – „Нећу, нећу дијаманте“, „Буди увијек сретна“, „Миљацка“, „Хеј, зоро, не свани“… Концертите му биле распродадени, а медиумите го нарекуваа „гласот на народот“.

Во текот на војната во Босна и Херцеговина, Бешлиќ одржал повеќе од 500 хуманитарни концерти низ Европа, собирајќи средства за бегалци и семејства погодени од војната. Често велеше дека токму тие настапи го одржале во живот и му дале смисла.

Во март 2009 година преживеа тешка сообраќајна несреќа во сараевското населба Кобиља Глава. Задоби сериозни повреди и го изгуби десното око, но не се предаде. Со неверојатна волја и поддршка од семејството, се врати на сцената веќе кон крајот на истата година. Неговиот концерт во Загреб беше симболичен триумф на човек што никогаш не се откажува.

Во следните години издаде повеќе успешни албуми, меѓу кои „Први пољубац“ (2003), „Halid 08“ (2007) и „Требевиќ“ (2020). Песната „Миљацка“ остана вечен хит, песна што ги обединува генерациите.

Од 1977 година беше во брак со сопругата Сејда, со која го има синот Дино. Скромен, човечен и секогаш близок до народот, Халид ретко зборуваше за приватниот живот, но секогаш истакнуваше дека семејството и верата му се најголема сила.

Халид Бешлиќ заминува како повеќе од музичка ѕвезда – како симбол на Босна и Херцеговина и на целиот регион. Неговите песни остануваат дел од нашите животи, од секоја свадба, секоја веселба, секоја носталгична вечер.

Помалку познати факти за Халид Бешлиќ

Почетоците на кариерата му биле случајност.
Халид првпат запеал јавно на свадба на пријател, а публиката била толку воодушевена што му предложиле да продолжи професионално да пее.

Сараево му било втора татковина.
Иако роден во Кнежина, Сараево го нарекуваше свој дом и градот за кој живееше. Таму ги поминал сите важни моменти – и подемите и падовите.

Одбил многу понуди да се пресели во странство.
Дури и кога му нуделе договори во Германија и Швајцарија, останал во Босна, велејќи: „Не можам да пеам ако не го гледам Требевиќ.“

Имал страст кон автомобилите.
Иако токму во автомобил доживеа тешка несреќа, Халид остана љубител на автомобили и ретро модели. Некои извори велат дека имал мала колекција на олдтајмери.

Пишувал песни за други пејачи.
Помалку е познато дека во 80-тите и 90-тите години напишал неколку текстови за свои колеги, кои подоцна станаа големи хитови, но тој никогаш не сакал да се потпише како автор.

Имал свој ресторан во Сараево.
По војната отвори ресторан „Sarajka“, каде често пееше за своја душа и каде навечер знаеше да седне меѓу гостите без посебен третман – како „еден од сите“.

Беше голем хуманитарец, но тивок.
Халид ретко зборуваше за тоа, но помогнал на многу семејства и поединци. Еднаш платил цело школување на студент кој немал пари, а никогаш не дозволил тоа да се објави јавно.

Пеел дури и кога бил болен.
По вградувањето на два стента поради проблеми со срцето, се врати на сцената порано од препорачаното – велејќи дека „песната е најдобриот лек“.

Не поднесувал да пее на плејбек.
Дури и во телевизиски емисии инсистирал да пее во живо, тврдејќи дека „сè друго е лага пред народот“.

Неговата омилена песна не била „Миљацка“.
Иако тоа е негов најголем хит, Халид во интервјуа велеше дека најмногу ја сака „U meni živiš ti“, затоа што „ја напишал со душата, не со перото“.

„Гласот на народот стивна, но неговите песни ќе живеат засекогаш.“