Американскиот претседател Доналд Трамп наговести промена на курсот кон украинската криза, изјавувајќи дека „во овој момент мора да ги оставиме Русија и Украина сами да ја решат оваа војна“ и дека нема „последна капка“ што би го натерала да заклучи дека Владимир Путин не е подготвен за мир. Изјавите ги даде пред новинарите во претседателскиот авион, а домашните медиуми ги пренесоа утрово.
Трамп додаде дека засега не размислува да испрати ракети со долг дострел „Томахавк“ во Украина, иако остави простор „во иднина да го смени мислењето“. Во одделен осврт рече и дека плановите на ЕУ за користење замрзнати руски средства за поддршка на Киев се „прашање за Европејците“, нагласувајќи дека САД не се вклучени во тие разговори.
Во паралелни наводи, Трамп повтори дека нема да постави „граници“ или услови кои би означиле крај на дипломатскиот обид за договор со Москва. Според преносите, Белата куќа очекува нова рунда разговори со Путин „во наредните недели“, иако руското МНР предупреди дека САД „грешат“ околу форматот и термините.
Пораката „оставете ги сами“ означува три важни поместувања. Прво, стапката на американско посредништво може да опадне, што ја засилува улогата на ЕУ и поединечни европски посредници во формати што се уште се калибрираат. Второ, воено-логистичката рамка за Киев би останала под ревизија — особено системите со долг дострел — со што на теренот би добиле тежина дроновите, ПВО и муницијата, наместо офанзивни капацитети што би го менувале фронтот брзо. Трето, финансискиот канал преку можната употреба на руските замрзнати средства би станал европски приоритет, а не трансатлантски проект, што ќе ја тестира кохезијата на ЕУ. Овие сигнали, земени заедно, навестуваат „поскромна“ американска архитектура на притисок, со акцент на билатерални разговори Москва–Киев и европски пазарни алатки наместо на нови американски ескалациски чекори. (Сумирано од наведените изјави и преноси.)
За регионот, потезите ќе се мерат преку енергија, извоз и безбедносни тензии: секое затегнување или релаксација на источниот фронт директно влијае врз цените и коридорите што ги користат балканските економии. Ако Вашингтон навистина ја намали улогата на главен медијатор, ќе расте значењето на Брисел, Анкара и посредувањата преку ОН — динамика што бара внимателна дипломатија и од малите држави.

