Наместо модерна атракција со јасен концепт, телекомуникациската кула на Водно се претвора во мистерија со контрадикторни пораки: од ветен „ротирачки ресторан со панорама на Скопје“ до нејасен „угостителски простор“ кој можеби ќе биде само кафе-бар без кујна.
Осветлувањето на објектот донесе малку спектакл, но не и одговори. Ќе постои ли навистина ротациона платформа или слушаме празна флоскула? Дали просторот ќе биде за секојдневни гости или за венчавки и корпоративни настани? Како ќе се стигнува – со лифт, со автомобил до врвот или пеш? Без официјални спецификации, јавноста добива делумни информации што личат на маркетинг, не на транспарентна најава за јавен проект.
И додека инфлуенсерите со право забележуваат дека „се изгубивме во ПР“, институциите должат факти: колкава е инвестицијата, кој е изведувачот и под кои услови е избран, кој ќе управува со просторот и колку ќе чини пристапот за граѓаните. Водно е заштитена природна целина и секоја интервенција мора да има јасна еколошка оценка: влијание врз шумата и фауната, светлосно загадување, бучава, паркирање и сообраќаен притисок кон врвот. Ако целта е туризам со додадена вредност, тогаш треба план за јавен превоз и ограничување на возила, чиста регулатива за настани и работно време, како и гаранции дека комерцијалната употреба нема да ја потисне јавната функција на просторот.
Ветувањата за „уникатен ресторан“ се заменети со нејасни формулации, а секое ново соопштение повеќе замаглува отколку што разјаснува. Без технички проект на увид, рокови и буџет, без јавна расправа и одговор на елементарни прашања, ризикуваме Водно да стане циркуска атракција – место за селфи и раскошни забави, наместо уредено, пристапно и одржливо обележје на градот. Потребна е транспарентност, не ПР. И план, не импровизација.