На денешен ден е роден Коста Солев Рацин (1908–1943), еден од темелите на современата македонска книжевност и поетот кој прв јасно и храбро проговори на јазикот на народот.
Роден во Велес, во семејство на грнчар, Рацин од најрана возраст ја чувствувал тежината на животот на обичниот човек. Таа реалност стана срж на неговото творештво – поезија која зборува за трудот, болката, неправдата, но и за надежта и достоинството.
Со збирката „Бели мугри“ (1939), напишана на народен македонски јазик, Рацин ја отвори вратата за современата македонска поезија и ја потврди моќта на зборот како културен и идентитетски чин. Во време кога јазикот и слободната мисла беа под притисок, неговата поезија стана форма на отпор.
„Ако куќа немам – срце имам,
срце широко како земја.“
Покрај поезијата, Рацин беше и публицист, мислител и активен општествен глас. Поради своите ставови беше апсен и прогонуван, но никогаш не се откажа од идејата за праведно и достоинствено општество.
Неговата прерана и трагична смрт во 1943 година на планината Лопушник го прекина животот на еден од најсилните поетски гласови, но не и влијанието на неговото дело, кое и денес останува актуелно, живо и потребно.
Коста Солев Рацин не беше само поет – тој беше совест на своето време, а неговите стихови и денес нè потсетуваат дека зборот може да биде и дом, и отпор, и надеж.