Подземјето сака победа на изборите

Поминаа само десет дена од кампањата, а тензиите се веќе на ниво невидено досега бидејќи влогот е многу голем, а големата постизборна слика не е јасна сосема

Пишува: Слободанка ЈОВАНОВСКА

Македонија гори буквално. Опожарени беа неколку возила под Кале викендов, се запали автомобил истиот ден во „Ист гејт“, а беше запален и билборд на Арбен Таравари. Денес, додека се вртеше видеото на Фуркан Салиу за полициската бруталност, се вивна во пламен и Универзална сала, централниот објект на проектот „Скопје – европски град на културата“. Толку и од културата, и од Европа, и од изборите: Подземјето сака да си ја врати целосно државата назад, иако ја владееше во голема мерка и досега.

Поминаа само десет дена од кампањата, а тензиите се веќе на ниво невидено досега бидејќи влогот е многу голем, а големата постизборна слика не е јасна сосема. Ако се погледне изборната кампања досега, очигледно е дека се побројни тие кои сакаат да излегуваат, а не да влегуваат – било во ЕУ, било во НАТО, било во Отворен Балкан, во регионалниот пазар – барем не на начин на кој сакаат обичните граѓани во земјата.

Средствата што се употребуваат се веќе видени, од застрашувања, замолчувања, почнаа и малтретирања, инсценирани инциденти, а видливи се и многу пари надвор од тие што се дадени од буџетот на државата за да се води кампања. Додека фрчат фрази дека Македонија ќе биде повторно горда, дека ќе биде достоинствена, храбра, дека нема да потклекнува, дека нема да биде попустлива и ќе условува место да ја условуваат од Брисел, од Софија или од други места, пораката меѓу редови е – нема да ве плаќаме толку колку што би требало, ќе градиме каде што сакаме, профитот ќе ни биде пред граѓаните, парите ќе имаат главна улога а не потребите, најубаво се прават милиони со статус-кво, политиката ќе ни остане дуќанче но на повисоко ниво, ќе се богатиме на државен грб – сѐ додека не банкротирате.

Веќе се гледа дека нормалноста е најнепосакуваната изборна програма, а место неа се нуди нов налудничав циклус на менувања на сѐ и сешто, за да продолжи државата да се врти во круг и за никогаш да не стане нормална европска и според стандардите на ЕУ. Ќе се менува Охридскиот договор, ќе се менува Преспанскиот, ќе се менува Договорот со Бугарија („Бермудскиот тријаголник“ на Билјана Ванковска што служи за замајување на народот), уште триесет години ќе ги решаваме веќе решените прашања, додека некои ќе си бркаат бизнис во ментално, политички, економски и физички заробената држава од страна на подземјето. Ќе се затвори Отворениот Балкан, ќе се менува и Уставот за да има со што да се занимава народот, ќе се укинува балансерот за да се глуми колку е деалбанизирана државата, ќе се множат внатрешните и надворешни непријатели (почнувајќи од Фуркан, па натаму) и ќе се заплашува судството за да не суди.

И, нонстоп ќе се вергла тезата дека прво треба да се средиме дома, па да бараме влез во Унијата, дека прво треба Унијата да стане како што треба па ние достоинствено да влеземе во неа, додека се крие интересот на дел од политичката и бизнис олигархија дека вистинската намера е повторно да се приклучиме на енергетскиот приклучок што води до Русија и до корумпираноста. Со силни вербални еквибилистрики ќе ни се продаваат политички фатаморгани за подобра и подостоинствена иднина додека се кријат вистинските намери Македонија повторно да стане приватна држава што ќе служи на грст луѓе од црната листа на Америка и некои други што се продаваат сѐ уште како чесни во бизнисот и политиката.

Во ова сценарио кандидатката на Левица, Билјана Ванковска, служи само за релативизирање на сите апсурдни идеи за алтернативен пат на Македонија, а Гордана Силјановска-Давкова е главната фигура во куклениот театар на ВМРО-ДПМНЕ, која игра како што ги движи прстите лидерот на партијата и која е избрана за да се создаде илузија кај неопределените за нормалност и континуитет во политиката и државноста, бидејќи е професор и бидејќи е некој вид „мајка“ на уставноста. Која, пак, ќе стане восочна фигура на Водно истиот момент кога подземјето ќе си ја врати власта во Македонија, бидејќи никој веќе нема да ја прашува за мислење ни за владеењето на правото, ни за правната држава, ни за Уставот, зашто не им требаат.

Силјановска веќе сега остава впечаток на кандидатка за највисоката функција која е заробена од партијата што ја кандидирала, која повеќе ја злоупотребува отколку што ја промовира и која повеќе им е маскота отколку политичка фигура што ја подржуваат. Која ја вивнаа, но секоја минута ѝ покажуваат дека не треба многу да „лета“ и дека е лажна аурата на моќ што ѝ ја создаваат, бидејќи вистинската моќ не е во неа и ќе трае додека е употреблива.

Силниот молк на дипломатите изминатите недели е знак за сериозноста на влогот во Македонија, но и дека главниот збор сега го водат службите, бидејќи оваа мрачна, примитивна и екстремно негативна кампања, финансирана со многу пари и преполна со навреди, обвинувања, лажни вести и фабрикувања почнува да влегува во следната фаза на фабрикувани инциденти, создавања несигурност и психози. Притоа, пораката е дека промена мора да има, но само во интерес на тие што сакаат да нѐ владеат нас, а не да ја управуваат и да ја водат напред државата. Подземјето од сите бои очигледно сака сигурна победе на овие избори, а потврда е фактот дека претседателската кампања само што почна – а веќе не е ни претседателска, ни парламентарна, туку се претвора во сурова борба за окупација на институциите и на ресурсите. Универзална, по сѐ изгледа, е само сегмент од тоа. (Независен)