Македонските болници работат на раб на издржливост: во земјата се активни само 9.200 медицински сестри, а 6.000 фалат за да се достигне минимумот што го бара европската практика. Гордана Бешлиовска, претседателка на Унијата на здруженијата на медицински сестри, предупредува дека ова е „критична точка“ на системот и дека државата сама си го поттикнува егзодусот на стручен кадар со слаби плати, непризнаени специјализации и несигурни договори.
Според податоците од Институтот за јавно здравје, на секои десет илјади жители во Македонија доаѓаат речиси двојно помалку сестри отколку во Словенија или Хрватска – земји што ги примаат нашите здравствени работници со отворени конкурси и плати повисоки за најмалку еднаш. „Не можете да очекувате мотивирана сестра ако и по триесет години стаж зема 30.000 денари и работи без лиценца, додека во Љубљана добива трипати повеќе и веднаш станува дел од комората“, вели Бешлиовска.
На терен се чувствува секоја празна смена. Во одделите за интензивна нега, каде би требало една сестра да се грижи за еден пациент, се случува една да трча меѓу тројца или четворица. Во скопските клиники дел од сестрите работат со договор на дело, без здравствено осигурување, за 23.000 денари месечно. Други, пак, по три децении искуство остануваат „на улица“ кога приватниот концесионер ќе им го раскине договорот, а системот нема механизам да ги прими назад во примарното здравство.
Министерството за здравство признава дека хроничниот недостиг на кадар бара итни решенија. Во тек е постапка за вработување 240 медицински сестри, но управата ветува дека бројката ќе се удвои штом се обезбедат нови согласности. „Во Здравствен дом Скопје веќе се одобрени 33 позиции, а дополнителни места се отвораат во Крива Паланка, Вевчани, Струмица и Штип“, наведуваат од ресорот. Сепак, унијата смета дека оваа мерка е предоцнета и недоволна: „Додека чекате согласности, нашите сестри веќе работат во Бања Лука, Нови Сад или Риека, каде конкурсите се постојано отворени.“
Бешлиовска бара формирање Комора на медицински сестри и сектор за сестринство во Министерството за здравство, за професијата конечно да добие глас при креирањето здравствени политики. „Не може стоматолози и правници да одлучуваат за нашите лиценци, а ние да останеме статистика. Без сестри, лекарите се врзани раце, а пациентите плаќаат со долг ред и недоволна грижа“, предупредува таа. Државата, вели, мора итно да го прекине циклусот на ниска плата, заминување и нов дефицит, затоа што во спротивно и најсовремената опрема ќе остане празен школка без стручен кадар што ќе ја управува.