Гардијан: Судот во Стразбур е мета на популистичката десница во Европа

Угледниот британски „Гардијан“ објави уреднички коментар со теза дека Судот за човекови права во Стразбур е мета на популистичката десница во Европа. Едиторијалот на „Гардијан“ го пренесуваме во целост:

Повеќето британски граѓани имаат малку контакт со законот за човекови права, што е како што треба да биде во една зрела демократија. Широко распространетата вознемиреност за основните слободи е карактеристика на порепресивните режими.

Многу луѓе слушнале за Европската конвенција за човекови права (ЕКЧП) само во контекст на неуспешните обиди на последната конзервативна влада да испрати баратели на азил во Руанда, или во неколку инциденти каде што осудени криминалци или осомничени за тероризам избегнале депортација во јурисдикции каде што би можеле да се соочат со нехуман третман. Ваквите случаи се засилени од политичари кои се непријателски настроени кон целиот апарат на законот за човекови права. Судот во Стразбур, кој пресудува за прекршувања на ЕКЧП, е осуден како непријател на британскиот суверенитет.

Овие напади ќе продолжат сè додека азилот, а особено сообраќајот со мали чамци на Ламанш, се важни политички прашања – со други зборови, во догледна иднина.

Новата шема на лабуристите „еден внатре, еден надвор“ за враќање на бегалците по море е посилна во правна и хуманитарна смисла од неуспешниот метод на конзервативците. Франција е безбедна земја. Тоа нема да ги спречи критичарите да ја обвинуваат владата дека не ја контролира границата и да ги наведуваат меѓународните конвенции за човекови права како главна пречка за враќање на законот и редот.

Најџел Фараж изјави дека ќе се „отстрани од ЕКЧП“ како приоритет од првиот ден доколку Реформ УК некогаш формира влада. Кеми Баденох се движи кон истата позиција, иако со претпазливост. Конзервативниот лидер признава дека безусловното раскинување не е едноставно, особено за Северна Ирска бидејќи правата од европските конвенции се вткаени во договорот од Велики петок. Г-ѓа Баденох нарачала извештај за да се разгледа како може да се постигне излез од ЕКЧП, но го изрази својот личен став дека Велика Британија „веројатно ќе треба да си замине“ бидејќи човековите права се користат како „меч… за напад на демократските одлуки и здравиот разум“.

Основниот аргумент, и за г-ѓа Баденох и за г-дин Фараж, е дека гласачите сакаат политичарите да ги исфрлат непожелните елементи од општеството, но народната волја е попречена од неизбрани судии. Човековите права, во оваа концепција, се дупка низ која криминалците и странските натрапници ја избегнуваат правдата.

Идеите кодифицирани по Втората светска војна како основни принципи на ново демократско решение за Европа се преформулираат како напади врз мнозинството што почитува закони. Оваа реторичка измама добива предност во јавниот дискурс преку канали претходно отворени од Брегзит. ЕКЧП не е институција на ЕУ, но фактот дека е европска по име буди сомнеж дека е наметната од туѓи страни.

Отфрлањето на обврските за човекови права би бил неопходен чекор за секоја влада што сака да ја имитира програмата на Доналд Трамп за притворање и депортирање на мигранти без почитување на правичниот процес. Не е далеку од тоа да се замисли реформска влада што го пресоздава тој модел, со оглед на восхитот на г-дин Фараж кон г-дин Трамп.

Пресудите на ЕКЧП не се непогрешливи. 71-годишна институција може разумно да се испита со цел реформирање. Но, тоа не е она што го имаат на ум нејзините најбучни британски антагонисти. Тие ја таргетираат конвенцијата не затоа што е голем дел од јавниот живот, туку затоа што е помала и слабо разбрана. Тоа е мека цел во подолга кампања за поткопување на судската независност, дискредитација на либералниот принцип и, на крајот, деградирање на владеењето на правото во корист на неодговорната извршна власт.