Грчев: ЗЕЛС треба да ги надмине партиските поделби

Доколку Заедница на единиците на локална самоуправа на Република Северна Македонија ЗЕЛС е дотолку злоупотребувана за притисок кон општините што не се од истата политичка провениенција како и владеачката централна власт на ВМРО-ДПМНЕ, што значи дека заедницата станала токму обратното од она што би морала да биде, тогаш излезот од организацијата е единственото средство да се укаже на нејзиното изопачување од страна на владеачката партија, и конечно, елементарно средство за ослободување од непринципиелните притисоци и злоупотреби од страна на централната власт и за обезбедување на почиста атмосфера за дишење, вели во разговор за Рацин.мк Мирослав Грчев, професорот и архитект, но и поранешен градоначалник на општина Центар.

Според него ЗЕЛС треба да може да ги надмине партиските подлеби, бидејќи во спротивно би станала една нефункционална организација.

-Досегашното искуство покажува дека ЗЕЛС го оправдува своето постоење токму во областите каде Заедницата успеала да ги унапреди професионалните и стручните, всушност суштински функционалните операции од големо значење за единиците на локалната самоуправа, како што е тоа системот на електронско водење на постапките за издавање на одобренијата за градење и други постапки согласно Законот за градење. Но, за жал, нашето општество не се развива кон подемократско и пообединувачко околу решавањето на граѓанските – локални и републички – проблеми, туку несопирливо се лизга по удолнината на партиските поделби, всушност по поделбите по секој основ: партиските, етничките, регионалните, вели тој.

Грчев појаснува Македонија досега донесе дури два закона за локалната самоуправа, но до ден денес децентрализацијата на државата во вистинска смисла на зборот воопшто не е извршена.

-Доказ за ова е системски недоволното финансирање на локалната самоуправа, поради што општините тие буквално атрофираат, се сголемува политичката и финансиска зависност од централната власт. Поради недоволните средства се појавуваат цели суштински важни области во коишто општините не си ја вршат функцијата, затоа што немаат веќе луѓе што се образовани и подготвени да ги извршуваат тие витални надлежности, па на пример веќе немаат доволен број на градежни инспектори. Исто така бидејќи нема прилив на даночни јавни пари, општината за главен извор на пари почнува да го смета надоместокот за уредување на градежното земјиште, од што пак произлегуваат две грди и криминогени последици: едната е што за да располага со парите општината мора да не го уреди земјиштето за коишто го зела надоместокот, а другата е што општината – исто како и граѓаните – се усмерени единствениот напредок и прилив на средства да го обезбедат со нова изградба (која неретко станува претерана или криминогена), вели тој.

Соња Танеска