Skip to content
Од почетокот на целосната руска инвазија врз Украина, еден од клучните руски наративи е следниов: „Колку повеќе Западот му доставува оружје на режимот во Кијив, толку подолго трае војната“.
Природно. На крајот на краиштата, она што започна на 24 февруари 2022 година, како „победнички од“ во кој ќе падне „Кијив за два до три дена“, од крајот на септември 2023 година, се претвори во редовни „вадење нуклеарни канџи“ по секој од сè поопипливите удари од страна на украинските одбранбени сили на руски воени објекти и по секоја најава на западните партнери за обезбедување на вооружените сили на Украина со ново, помоќно оружје. Најновата беше за тенковите Абрамс со куршуми со осиромашен ураниум, ракетите АТАКМС и борбените авиони Ф-16.
Како што пренесува Укринформ, насилната хистерија што ја шират пропагандистите е придружена со лелекањето на рускиот претставник во ОН, Небензија, за потребата од „месечна дискусија во ОН за тоа како снабдувањето со западно оружје за Киев влијае на изгледите за решавање на конфликтот“.
Интересно е тоа што во јуни портпаролот на Кремљ Песков изјави дека една од целите на специјалната операција (демилитаризација на Украина) е постигната.
Путин тврдеше дека украинскиот воено-индустриски комплекс е ефикасно уништен. Затоа наративот на Кремљ „додека Запад ја снабдува Украина со оружје, крвавата војна ќе продолжи“ доби толкава тежина.
За нејзино промовирање се прави следново:
1. Повлекување редовни „црвени линии“, почнувајќи со снабдување со Бајрактари и Џавелин (на почетокот на инвазијата во целосен обем) и продолжувајќи со ХИМАРС, Патриоти, Леопарди итн. Сега овие линии се протегаат до ловците Ф-16, ATACMS и ракетите Таурус.
2. Фрлање редовни „дипломатски“ бес од Небензија (во ОН), Путин (во секоја прилика во Русија затоа што не патува никаде) или Лавров (на она што остана од неговите меѓународни платформи: главно во источните или африканските правци) ;
3. Ширење лаги за неспособноста на западното оружје да се спротивстави на руското „единствено оружје“ (на пример, тврдењето дека системот Патриот не може да се справи со ракетата Кинжал).
4. Вртење „победнички“ балади за уништените тенкови Леопард. Пред тоа, Путин веќе отворено „уништи“ „пет системи Патриот одеднаш“ во Украина; а порано, се работеше за епска битка со ХИМАРСИТЕ (со „воени известувачи“ кои го препознаа поразот).
5. Ширење бесрамни лаги во однос на „погодената западна опрема“, нарачана од државата.
6. Измислување пропагандни херои кои се борат против западниот хардвер, како што е екипажот на тенкот Алјоша.
7. Водење кампањи за дезинформација во врска со наводната сива продажба на западно оружје од страна на Украинците. Во јули минатата година, Русите, на пример, разговараа дека HIMARS се продава дури и на платформа за е-трговија, како што е OLX.
8. Употреба на странски гласноговорници на руската пропаганда и „корисни идиоти“ со привлечни историски имиња како Бизмарк, Кенеди и Де Гол, носејќи ги руските наративи до западната публика, вклучително и за прекин на испораките на оружје за Украина.
9. Промовирање на изјавата дека само У.С. воено-индустрискиот комплекс, кој добива вишок профит, ја користи војната во Украина. Поранешниот водител на Фокс њуз, миленик на руската пропаганда Такер Карлсон, вели слични работи (списанието „Мајка Џонс“ во средината на март го објави „водичот на Кремљ за руските медиуми“, кој ги повика да „направат најмногу фрагменти од шоуто на Карлсон“ ).
На крајот на јануари, тој рече дека „корисниците на војната САД-Украина-Русија се американскиот воено-индустриски комплекс“.
10. Ставање клин меѓу САД и ЕУ. Наводно, Европејците ѝ го даваат оружјето на Украина, но мора да ги платат даноците на САД за американското оружје.
11. Шпекулирање на фактот дека обичните Европејци, наводно, ужасно страдаат од континуираната помош за Украинците (вклучително и од снабдувањето со оружје) и се принудени да се откажат од речиси сè што имаат за ова (на пример, Германците).
12. Нагласување на слабеењето на одбранбените способности на европските земји („празни магацини“, „тенкови се црпат од музеи“ итн.).
13. Ширење приказни за недозволивоста на Украина да користи куршуми со осиромашен ураниум или касетна муниција.
14. Блокирање на обезбедувањето нови пакети помош за Украина во рамките на ЕУ/НАТО во вистинско време (со помош на Унгарија, на пример).
15. Уценување на светот со ревијални состаноци со Ким Џонг-ун (и укажува на можна размена на корејска муниција за руска нуклеарна и ракетна технологија) и продолжување на полускриената соработка со Иран (нуклеарна програма и авиони).
16. Закана со нуклеарен напад (вклучувајќи повици за „напади врз Познањ“)
17. Активирање на белорускиот фактор со вистинскиот тајминг, заедно со обезбедувањето тактичко нуклеарно оружје и заканите на вагнерците кои „патуваат“ до Жежов. Локалниот пропагандист Азаронок се заканува дека ќе ја „силува“ Урсула фон дер Лајен“, а Шпаковски – „го удира Жешов“.
18. Ширење на темата за корупција во однос на набавка на оружје, панцири, опрема, летала и камиони, како и собирање средства (ова ги опфаќа напорите на волонтерите, Министерството за одбрана, теренските команданти, западните компании со „неисполнети, но платени- за нарачки“) итн.
19. Споредување на употребата на германските тенкови Леопард против руските окупатори со инвазијата на СССР од страна на Хитлеровата панцеларка (што се очекува да ги засрами современите Германци и да посее сомнежи меѓу нив).
20. Обвинување на украинските одбранбени сили за употреба на западно оружје против цивили, како и за напади насочени директно кон руска почва.
Затоа, сето ова, според планот на Кремљ, треба да ги поттикне Европејците и Американците да вршат притисок врз властите во нивните земји кои бараат прекин на натамошната помош за Украина.
Оваа формула ја изрази Путин во јуни годинава: „Стоп на воениот конфликт во Украина = стопирање на снабдувањето со оружје од Запад“.
Облогот на Кремљ е едноставен: ако Западот се скрши (економски, политички, информатички и психолошки) и престане да и помага на Украина, Путин победува. Тој не ги почитува слабите. И така војната ќе продолжи. Но, таа веќе би се распослала на Запад.
Подготви: Д. Мишев / Цивил Медиа
