Само една земја има доволно храна за своите потреби: Сите други зависат од увозот

Во време на се поизразени глобални тензии и намалена меѓународна соработка, се поставува клучното прашање: кои земји можат сами да ги задоволат потребите за храна, без да се потпираат на увоз?

Новото истражување открива поразителни податоци – само една земја во светот има капацитет самостојно да произведува доволно храна за своето население.

Научниците од Универзитетот во Гетинген и Универзитетот во Единбург го анализираа производството на храна во 186 земји, земајќи ги предвид седум основни групи на храна.

Заклучокот од студијата е јасен – Гвајана е единствената земја која ги исполнува барањата за целосна самодоволност на храна во сите седум категории на храна.

Веднаш зад неа се Кина и Виетнам, кои можат да ги задоволат домашните потреби во шест од седумте клучни групи на храна.

Сепак, повеќето земји се далеку од тоа ниво.

Само една од седум земји успева да обезбеди доволно количество храна во најмалку пет категории, додека повеќе од една третина од земјите можат да ги задоволат потребите во само две или помалку групи.

Посебно загрижува фактот што шест земји – Авганистан, ОАЕ, Ирак, Макао, Катар и Јемен – не се самодоволни за храна во ниту една категорија.

Дури и кога економските синдикати и регионалните коалиции, како што е Советот за соработка во Заливот, се вклучени во анализата, резултатите остануваат скромни, а самодоволноста се забележува само во производството на месо.

Ниту една економска заедница не произведува доволно зеленчук за да го прехрани сопственото население.

Токму поради ова, меѓународната трговија останува клучна за обезбедување на безбедноста на храната ширум светот.

Сепак, зависноста од увоз, особено од ограничен број земји, прави многу земји ранливи на пазарни шокови и геополитички кризи.

„Глобалната трговска соработка во областа на храната е неопходна за зачувување на јавното здравје и стабилноста на храната“, вели д-р Јонас Стел, економист за развој од Универзитетот во Гетинген.

Тој додава дека преголемото потпирање на поединечни добавувачи може да има сериозни последици за снабдувањето во време на криза.

Авторите на истражувањето заклучуваат дека градењето на еластични, разновидни и одржливи синџири за снабдување со храна е еден од клучните предизвици на иднината.

Студијата е објавена во престижното научно списание Nature Food.