Skip to content
Нашата ѕвезда Сонцето која често се смета за симбол на стабилност, неодамна покажа неочекувано однесување кое ја заинтригира научната заедница. Уште во 2008 година, астрономите предвидоа дека влегува во фаза на смирување, но сега се чини дека Сонцето има поразлични планови, пишува Futurism.
Според најновата студија на научниците од НАСА, објавена во The Astrophysical Journal Letters, Сонцето почнало да се однесува спротивно на претходните предвидувања, станувајќи значително поактивно, со нагло зголемување на бројот на сончеви дамки и сончеви ерупции.
„Сите индикации беа дека Сонцето влегува во подолг период на ниска активност. Затоа бевме изненадени кога трендот се смени. Сонцето полека се буди“, рече Џејми Јасински, водечки автор на студијата и физичар на НАСА.
Неочекуван пресврт
Од 1980-тите, научниците забележаа дека активноста на површината на Сонцето постепено се намалува, а тој тренд кулминираше во 2008 година, кога беше забележана најниската сончева активност во модерната историја. Врз основа на ова, се очекуваше мирувањето да трае.
Сепак, како логорски оган што одеднаш се разгорува, Сонцето целосно ја промени насоката. Во текот на следните години, беше забележан ненадеен скок во „различните параметри на плазмата и магнетното поле“, а бројот на сончеви дамки ги надмина сите очекувања.
Циклуси на активност и нерешени мистерии
Познато е дека Сонцето поминува низ периодични циклуси на активност на секои 11 години. За време на тој сончев циклус, активноста се искачува до „сончев максимум“, а потоа се намалува до „сончев минимум“.
Овој 11-годишен циклус е дел од подолг, 22-годишен Халејов циклус, за време на кој магнетните полови на Сонцето ги менуваат местата.
Сепак, Сонцето повремено влегува во многу подолги периоди на мирување, како оние забележани помеѓу 1645 и 1715 година, и од 1790 до 1830 година, кога сончевите дамки речиси целосно исчезнаа. Со оглед на долгорочниот пад на активноста од 1980-тите, научниците очекуваа слично сценарио, но се случува спротивното.
„Сè уште не знаеме зошто Сонцето влезе во 40-годишен минимум почнувајќи од 1790 година. Долгорочните трендови се многу потешки за предвидување и остануваат нешто што сè уште не го разбираме целосно“, вели Јасински.
Зошто е ова важно за Земјата?
Зголемената сончева активност има директно влијание врз Земјата. Може да предизвика пречки во радио комуникациите, преоптоварување на електричните мрежи и нарушување на работата на GPS и другите навигациски системи.
Во ерата на нова вселенска трка помеѓу САД и Кина, следењето на сончевата активност станува критично за безбедноста на вселенските мисии. Неочекуваните сончеви услови можат да ги оштетат сателитите и да го загрозат здравјето на астронаутите.
Освен практичните последици, постои и основна човечка љубопитност, Сонцето е извор на живот на Земјата и нè штити од тоа да станеме замрзната пустина. Затоа секоја негова тајна е прашање од суштинско значење за нашиот опстанок.
