Најпознатите светски близначки извршија заедничко самоубиство

Кеслер близнаците, германските танчерки и пејачки кои ја претворија повоена Европа во сцена, починаа истовремено на 89-годишна возраст во нивниот дом во Гринвалд, во близина на Минхен. Германската полиција го опиша нивното заминување како „заедничко асистирано самоубиство“, без индиции за вмешување на трето лице – крај што, според дел од германските медиуми, бил внимателно планиран и во духот на нивниот долгогодишен завет „да заминат заедно“.

Веста за смртта на Алиса и Елeн Кеслер – во Германија познати како „нозете на нацијата“, а во Италија како „le gemelle Kessler“ – предизвика силна емоција, но и нова дебата за границите на правото на самостојно одлучување за сопствениот крај. Две жени кои децении симболизираа виталност, дисциплина и спектакл, денес станаа и симбол на едно тивко, но остро општествено прашање: до каде оди автономијата, а од каде почнува обврската да се штитат ранливите.

Од детски балет во Лајпциг до светските сцени

Кеслер близнаците се родени во 1936 година во Нерхау, во тогашна Саксонија. Балет почнуваат да учат на шестгодишна возраст, а на 11 години влегуваат во детскиот балет на Операта во Лајпциг – прв сериозен чекор кон светот на сценските уметности.

Во 1952 година, на 16 години, семејството побегнало од Источна Германија користејќи туристичка виза и се преселило во Дизелдорф во Западна Германија. Таму Алиса и Елeн настапуваат во ревијски театар и брзо стануваат атракција со синхронизираните движења и препознатливиот „огледален“ настап.

Клучниот пресврт доаѓа во 1955 година, кога директорот на легендарниот кабаре-театар „Лидо“ во Париз ги забележува и ги ангажира. Во Париз започнува нивната вистински меѓународна кариера: од кабаре сцени, Кеслер близнаците преминуваат на телевизија, филм и големи концертни сцени низ Европа и САД.

Во 1959 година ја претставуваат Западна Германија на Евровизија со песната „Heute Abend wollen wir tanzen geh’n“, а во 60-тите достигаат култен статус во Италија преку емисиите на RAI, особено „Studio Uno“. Токму таму го добиваат и надимакот „нозете на нацијата“ – синтагма која стана дел од поп-културната историја на земјата.

Легенди на европската и холивудската сцена

Кеслер близнаците не остануваат ограничени само на европската сцена. Настапуваат со легенди како Фред Астер, Френк Синатра и Хари Белафонте, се појавуваат во американски шоуа како „The Red Skelton Hour“, „The Ed Sullivan Show“ и во низа ревијални формати кои ги претвораат во глобален бренд на „европскиот шик“.

Парадоксално, токму на врвот на популарноста одбиваат улога во филмот „Viva Las Vegas“ со Елвис Присли, плашејќи се да не бидат заклучени во стереотипот на „музички филмски украси“ во Америка. Наместо тоа, продолжуваат да градат кариера во Европа, каде што имаат поголема креативна слобода и повеќе контролираат како ќе бидат претставени.

Во 70-тите и 80-тите стануваат икони на германско-италијанската културна размена. Позираат на насловна страница на италијански „Playboy“, добиваат државни одликувања од Германија и Италија за придонес во културата и можат да се видат подеднакво и на барокните европски сцени и на гламурозни телевизиски студија.

„Дисциплина, благодарност, скромност – и да сме заедно, до смрт“

Во 1986 година Кеслер близнаците се враќаат во Германија и се населуваат во Гринвалд, богат предградски појас на Минхен. Иако веќе одамна се легенди, тие продолжуваат да настапуваат – дури и на 80-годишна возраст играат во мјузикл, докажувајќи дека сцената за нив не е само професија, туку и начин на живот.

Во едно интервју, цитирано од германските медиуми и пренесено од Euronews, Алиса го објаснува нивниот „тајен рецепт“ за долга кариера: „Дисциплина, секој ден. Благодарност, постојано. Скромност, не ароганција. И да сме заедно. До смрт.“ Денес, таа реченица изгледа пророчки – двете сестри навистина останаа „заедно, до смрт“.

И покрај долгата низа љубовни врски – Елeн со италијанскиот актер Умберто Орсини, Алиса со францускиот пејач Марсел Амон и италијанскиот актер Ерико Марија Салерно – ниту една од нив никогаш не стапи во брак. Во повеќе интервјуа велат дека токму искуството со бракот на нивната мајка било причина да изберат независност и да останат фокусирани на уметноста и на меѓусебната врска.

Заеднички крај и отворена дебата

Според информациите на Euronews и германската агенција dpa, Алиса и Елeн Кеслер биле пронајдени мртви во нивниот заеднички дом во Гринвалд во понеделник, 17 ноември. Полицијата во Минхен наредниот ден потврдила дека станува збор за „joint assisted suicide“ – заедничко асистирано самоубиство – и дека е исклучена било каква вмешаност на трето лице.

Германското законодавство дозволува асистирано умирање во строго утврдени случаи и под услов лицето да дејствува самостојно, свесно и да има полн деловен капацитет. Во овој контекст, Кеслер близнаците се впишуваат во растечка, но и контроверзна европска практика: јавни личности кои отворено или посредно избираат контролирано заминување, наместо долги години зависност од туѓа грижа.

Германските медиуми пренесуваат дека сестрите во својата последна волја побарале нивните пепели да бидат закопани во иста урна – заедно, како што живееле и настапувале. Но токму тука се судираат личната желба и буквата на законот: германските погребни прописи забрануваат мешање на пепел од повеќе лица во една урна, па не е извесно дали нивната желба ќе може да се исполни.

Во Италија, каде што Кеслер близнаците имаат речиси митски статус, нивниот чин веднаш ја оживеа јавната расправа за евтаназијата и асистираното умирање. Конзервативни организации го осудуваат, предупредувајќи на „нормализација“ на самоубиството, додека други гласови говореа за „доследен и достоинствен избор“ на две жени кои цел живот го контролирале сопствениот имиџ и судбина.

Наследството на една двојна икона

Покрај полемиките околу нивниот крај, останува фактот дека Кеслер близнаците го обликуваа европскиот шоу-бизнис во втората половина на 20 век. Тие ја носат повоената Германија на светските сцени во момент кога земјата се обидува да го исправи својот имиџ; истовремено стануваат икони на италијанската сексуална револуција и пример за тоа како женските уметници можат да го редефинираат просторот на телевизијата и забавата.

Од Лајпциг до Париз, од Рим до Лос Анџелес, Кеслер близнаците оставија зад себе трага што тешко се мери само со број на настапи или титули. Нивната приказна е приказна за бегство од диктатура, за дисциплина што трае децении, за сестринска врска посилна од сите кариераски искушенија – и, на крајот, за еден заеднички избор кој повторно нѐ тера да се запрашаме како нашите општества разбираат достоинство, стареење и слобода.