Skip to content
На некаков чуден напореден и контрадикторен начин би се случил компромис меѓу политичките актери во кој едните ја отвориле вратата за членство на Македонија во ЕУ, а другите би ја затвориле
Љубиша Николовски
Дојде и тој ден, иницијативата за промена на Уставот доби архивско бројче во Собранието. Со тоа почнаа да се одбројуваат деновите до ОНОЈ ден кога ќе престанат сите погледи цврсти и зборови „мрсни“, а брзите пратеничките прсти ќе ја определат судбината на оваа држава Македонија. Очите на јавноста ќе бидат вперени во мониторот што ќе покаже колкумина од 120 пратеници гласале за уставните измени.
18 август е определен како датум кога собранискиот спикер Талат Џафери ќе ја стави иницијативата за промена на Уставор како точка на дневен ред.
Од тогаш ќе течат десетте работни денови за дебата пред да се гласа. Тоа значи дека процедурата може да се растегне до септември. Но, во која насока ќе се движи атмосферата, ќе се почуствува уште од вторник кога расправата старува во собраниската комисија за уставни измени со која претседава токму спикерот Џафери.
Значи пред нас се денови во кои ќе ги слушаме познатите приказни за предавства и за одбрана на државните интереси, низ кои старите политички опоненти ќе се обидат да се прикажат во најдобро светло.
За очекување е дека ниту додека трае расправата, европските пратеници нема да престанат да доаѓаат со намера да влијаат на одлуката на опозицијата да го смени својот цврст став против промените на преамбулата. Меѓу клучните политички фигури за кои од поодамна се говори дека ќе дојде во посета на Македонија е францускиот претседател Емануел Макрон, несомнено влијателен државник и главен креатор на европската политика на проширување.
Но, како што изјави македонскиот претседател Пендаровски во интервју за Слободен печат, „Макрон сигурно не би дошол овде да ги убедува политичките партии што се против уставните промени, туку ако постојат извесни шанси за успех“. Има шанса во зависност од внатрешниот процес како ќе оди, Макрон да дојде во Скопје на 11-12 септември на процесот Брдо-Бриони. Ако е податлива атмосферата, има шанси да дојде на процесот Брдо, да даде поддршка на целиот регион. Затоа чекаме да видиме како ќе се одвива процесот внатре за Уставот.
Што може да значи ова во пракса? ВМРО-ДПМНЕ да продолжи со тврдата позиција околу уставните промени, но едновремено да ја турка агендата за добивање гаранции од сè повеќе држави членки на ЕУ, кои дури преземаат обврска да се заложат кај Бугарија да не поставува доплнителни услови додека трае процесот на пристапување.
Лоранс Бун, државната секретарка задолжена за Европа при Советот на министри на Република Франција, рече дека нема да има нови барања од Бугарија, ниту од која било друга земја и дека автоматски Северна Македонија продолжува на патеката на пристапување. Првична потврда од таа страна дојде од Бугарското Министерство за надворешни работи кое излезе со соопштение дека освен уставните измени, нема да има други барања кон Македонија, бидејќи како што велат од таму, се останато како услови е веќе договорено.
Финалето може да се случи токму во септември кога Мицкоски очекува да биде исполнет клучниот аргумент од неговите барања, Бугарија да исполни некои од пресудите на Судот за човекови права во Стразбур, коишто Бугарија ги нема спроведено до денес во однос на почитувањето на правата на здружување на Македонците. Тогаш ВМРО-ДПМНЕ ќе нема веќе разумни аргументи да не ги подржи уставните промени за кои ќе има гаранции дека не се под бугарски диктат. Значи тогаш Макрон ќе може да дојде и да даде европски печат на почетокот на втората фаза од вистинските преговори со ЕУ.
На некаков чуден напореден и контрадикторен начин би се случил компромис меѓу политичките актери во кој едните ја отвориле вратата за членство на Македонија во ЕУ, а другите би ја затвориле. Тогаш како разрешница на внатреполитичките несогласувања би се случиле и парламентарните избори.
