Skip to content
Додека Скопје две ноќи по ред мириса на изгорена гума и чад од „Дрисла“, премиерот Христијан Мицкоски тврди дека „воздухот само изгледа загаден“ и дека „нема алармантни параметри“, притоа префрлајќи сомнежи кон кадри на ДУИ во јавните претпријатија. Изјавата дојде во пакет со тезата дека „вистинското прашање е кому му одговара ова сега“ — во пресрет на локални избори — и најава дека МВР ќе „истрагува“ зошто пожарот повторно се разгорел.
Но документите на самата „Дрисла“ велат друго: управниот одбор го предводи Даме Димитровски, актуелен советник на Мицкоски за животна средина. Така наративот „туѓа одговорност“ се судрува со фактите за управувањето.
Во вакуумот меѓу политичките пораки и смогот што граѓаните реално го чувствуваат, СДСМ го обвини премиерот дека се дистанцира од еколошката криза која се случува под негова капа. Партијата потсети и на неисполнети јавни ветувања од кампаниите — „зелена зона Вардариште“, „дислокација на претоварната станица“, „фабрика за селекција во Дрисла“ — и на фактот дека токму кадри блиски до ВМРО-ДПМНЕ раководеа или сè уште раководат со клучните полуги во системот за отпад. Паралелно со ова, официјалната страница на „Дрисла“ покажува дека в.д. директор е Самир Хусени, а во Управниот одбор прв на списокот стои токму советникот на премиерот, Димитровски. Ова го прави уште појасно прашањето: ако „Дрисла“ гори, кому точно му одговара, а кој одговара?
Премиеровата линија дека „нема алармантни параметри“ додека половина град пријавува мирис и дразба во грло е симптоматична за начинот на кој институциите ја третираат јавната здравствена перцепција. Да, мерењата се важни; но кога мерните точки се ретки или не даваат навремени податоци, „визуелното“ и „олфакторното“ стануваат поважни од графиконите. Во такви услови, обвинувањето на „кадри на други“ звучи како политичка скратеница наместо план: граѓаните очекуваат вонредни мерки, дневни извештаи, транспарентни договори и, пред сè, сопственикот и управата на „Дрисла“ да застанат пред јавноста со временска рамка за гаснење, санација и спречување ново палатување. Кога истиот тој политички врв признава дека ќе „истрагува“ кој добива од пожарите, а притоа игнорира дека негов советник претседава со управата на депонијата, тоа повеќе личи на дефокус отколку на одговорност.
На крајот, прашањето не е дали во системот има луѓе од ДУИ, СДСМ или ВМРО-ДПМНЕ — тоа го знаеме со децении. Прашањето е кој управува денес, кој потпишува утре и кој ќе одговара задутре. Во документите пишува: управниот одбор на „Дрисла“ го води советник на премиерот. Во изјавите пишува: „чудно е што ова се случува таму каде што ДУИ има свои кадри“. Во воздухот пишува: мириса на изгорена гума, а „само изгледа загадено“. Научената лекција е очигледна — со чад не се победува соопштение, туку со затворен извор, јавно мерливо. Додека тоа не се случи, секоја нова ноќ со мирис од „Дрисла“ ќе биде политичка пресуда за оние што денес ја избегнуваат одговорноста.