Skip to content
Преживеани од Холокаустот се собраа во Меморијалниот музеј на Холокаустот на Соединетите Американски Држави за да го одбележат најголемиот масакр на еврејски цивили по холокаустот во нападот врз Израел од страна на терористичката група Хамас.
Преживеаните во ова видео се меѓу 40-те преживеани кои волонтираат во Меморијалниот музеј на Холокаустот. Тие прочитаа отворено писмо за убиствениот напад.
Писмото го пренесуваме во целост:
„Ние сме преживеани од Холокаустот кои волонтираме во Меморијалниот музеј на Холокаустот на Соединетите Американски Држави, споделувајќи ги нашите искуства со јавноста. Секогаш сме задоволни кога гледаме колкав интерес има кај младите луѓе од секој дел на светот. Слушањето на нивните коментари и прашања ни дава надеж за иднината.
Денес, додека го гледаме убиственото уништување во Израел, таа надеж е заматена. Целиот наш живот тагувавме за нашите најблиски изгубени поради геноцидните дејствија на нацистите и нивните соработници, но се надевавме дека лекциите од минатото можат да оформат поинаква иднина. Денес тагуваме за Израел кој има толку посебно значење за нас.
Во нашата младост бевме горди Евреи во нашите заедници низ Европа. На крајот, тоа значеше бегство или сигурна смрт. Сакавме да побегнеме, но никој не нѐ однесе. Копнеевме по слобода и безбедност, но еврејска држава немаше. Денес, државата Израел е гарант за еврејската иднина, но таа е под ужасен напад од терористите на Хамас. Денеска сме сведоци на најтешкото убивање на Евреите по холокаустот.
Ова не е она што го очекувавме во ова последно поглавје од нашите животи, додека размислуваме за нашето наследство, за иднината на сеќавањето и образованието на Холокаустот, како и за иднината на нашиот народ. Ова писмо до човештвото го пишуваме во тага, но и во надеж. Знаеме дека малкумина можат да ја сфатат болката, откако ги виделе нашите семејства и заедници уништени. Жив доказ сме дека незамисливото е секогаш можно.
Ние сме и жив доказ за издржливост. Дека можеме повторно да изградиме како што покажува нашата жестока одлучност. Мора да бидеме реални за опасностите, но никогаш не смееме да очајуваме. Тоа би било победа за оние кои сакаат да не уништат. Затоа меморијата и образованието стануваат се поважни со секоја измината година. И зошто сме горди на нашите придонеси за зајакнување на новите генерации да се соочат со предизвиците што ни претстојат. Им ветивме на нашите најблиски дека никогаш нема да заборавиме и никогаш нема да се откажеме. Особено во овие најтемни моменти, тоа останува наше ветување и наш предизвик за човештвото.“
Подготви: Ј. Ѓ. (Фронтлајн)
