Зошто дел од левицата ги слави убиствата на израелските Евреи?

За ционистичките верници (јас не сум една од нив), омразата кон Евреите е суштинската причина зошто Израел мора да постои како тврдина со нуклеарно оружје

Пишува: Наоми КЛАЈН*

Вечерта ја поминав со свеќи и солзи со една драга пријателка, која штотуку дозна дека меѓу масакрираните во Израел е и близок член на нејзиното семејство. Нема да го именувам кибуцот за да ја заштитам нејзината приватност, но да, тоа недвосмислено беше масакр.

Се обидовме на нашите деца да им го објасниме убиството на член на семејството – цивил, родител на две деца. Се обидовме да го направиме тоа за нивните млади срца да не бидат исполнети со страв и омраза кон луѓето кои извршиле злосторства. Не е лесно, но е можно. Потешко за нас возрасните е фактот што некои наши наводни другари од левицата продолжуваат да ги минимизираат масакрите врз израелските цивили, додека некои дури и ги слават, како тоа да го докажува нивниот жесток антиционизам.

Всушност, ваквите изрази на бесчувствителност одат рака под рака со милитантниот ционизам, бидејќи тие го поддржуваат и потврдуваат неговата суштина и убедувањето со кое се раководи: дека нееврејскиот свет ги мрази Евреите и секогаш ќе ги мрази – еве, погледнете, дури и чувствителната левица го оправдува нашите убијци и мисли дека еврејските деца и стари жени ја заслужуваат смртта само затоа што живеат во Израел.

За ционистичките верници (јас не сум една од нив), омразата кон Евреите е суштинската причина зошто Израел мора да постои како тврдина со нуклеарно оружје. Во рамките на тој светоглед, антисемитизмот е прикажан како исконска сила која не може да ослабне, нити можете да и се спротивставите. Светот секогаш ќе ни врти грб кога ни треба помош, не уверува ционизмот, исто како што тоа го правеше за време на Холокаустот, поради што насилството се претставува како единствен замислив одговор на секоја закана.

Сегашниот потфат на израелската држава во убиственото разурнување на Газа претставува најнова, неописливо стравична манифестација на оваа идеологија, а ќе има уште во наредните денови. Одговорноста за овие кривични дела на колективна казна е исклучиво на нивните сторители и оние кои финансиски и воено ги поддржуваат од странство. Но, сите ние треба да сфатиме како да го спречиме тоа.

Тогаш, како можеме да се спротивставиме на оваа насилна идеологија? Како прво, можеме да разбереме дека кога луѓето – кои тврдат дека се антирасисти и антифашисти – ги слават убиствата на израелските Евреи во нивните домови, голем број Евреи гледаат на тоа како антисемитизам. А антисемитизмот (покрај тоа што е омраза) го храни милитантниот ционизам.

Што може да му ја намали силата, да одземе дел од тој нагон? Вистинска солидарност. Хуманизам кој ги обединува луѓето, надминувајќи ги етничките и верските граници. Насилно противење на сите форми на омраза заснована на идентитет, вклучувајќи го и антисемитизмот.

Меѓународна левица вкоренета во вредности кои секогаш се на страната на детето, а не на оружјето, без разлика на тоса чие е оружје и чие е детето. Левица која е непоколебливо морално конзистентна и која таа доследност не ја меша со моралното изедначување на окупаторот и окупираниот. Љубов.

Дефинитивно вреди да се проба. Во овие тешки времиња, би сакала да бидам дел од една таква левица.

Наоми КЛАЈН (Naomi KLEIN) е активистка и режисерка позната по нејзините политички анализи, поддршка на екофеминизмот, организирана работа, левичарска политика и критика на корпоративната глобализација, фашизмот, екофашизмот и капитализмот.

Извор: The Guardian