Шон Бејкер со комедијата „Анора“ ја освои Златната палма, најдобриот краток филм со крвава балканска тема

Американскиот автор Шон Бејкер ја освои Златната палма за „Анора“. Филмот говори за бурна романса меѓу сексуална работничка (Мики Медисон) и богат син на руски олигарх (Марк Ејделштајн), и Бејкер е првиот американски автор што ја освои главната награда на Канскиот фестивал по Теренс Малик со „Дрвото на животот“ во 2011.

Филмот на Бејкер беше најдобар според жирито во конкуренција од 22 филма на 77. издание на фестивалот се одржа од 14 до 25 мај, меѓу кои и најновите наслови на Френсис Форд Копола и Дејвид Кроненберг.

„Анора“ ја продолжува низата филмови на Бејкер фокусирани на сексуалните работнички, вклучувајќи го „Црвената ракета“ од 2021 година во Кан и „Проектот Флорида“ од 2017 година со Вилем Дефо во главната улога.

Оваа победа е посветена на „на сите сексуални работници во минатото, сегашноста и иднината“, рече тој при примањето на наградата, истовремено заблагодарувајќи им се на ѕвездата на филмот, Мајки Медисон, како и на Саманта Куан, неговата сопруга и продуцент.

„Ова беше мојата животна цел, така што да стигнам до ова место е… Вечерва ќе треба малку да размислам за тоа што е следно“, изјави Бејкер за Ројтерс по церемонијата.

Инаку, „Анора“ е петтиот по ред филм што освојува Златна палма во портфолиото на независниот дистрибутер „Неон“, по „Паразит“, „Титан“, „Триаголник на тагата“ и минатогодишниот победник „Анатомија на падот“. За потсетување, „Неон“ беше и светскиот дистрибутер на најуспешниот македонски филм, документарецот „Медена земја“ на Тамара Котеска и Љубомир Стефанов.

Претседателката на жирито Грета Гервиг, режисерката која стои зад хитот со розова нијанса „Барби“, го нарече „Анора“ „неверојатно човечки и хуман филм што ги зароби нашите срца“ кога ја објави наградата што ѝ ја даде Џорџ Лукас, славен по „Војна на ѕвездите“.

Лукас ја прими почесната награда за време на церемонијата на затворање на фестивалот од неговиот долгогодишен пријател Копола, четириесет и пет години откако самиот ја освои Златната палма. Копола го нарече Лукас „мојот помал брат“.

„Јас сум само дете кое израсна среде Калифорнија, опкружено со лозја и снимаше филмови во Сан Франциско со мојот пријател Френсис Копола“, рече Лукас на церемонијата.

Гран-при, втора највисока награда по Златната палма, беше доделена на „Сите што ги замислуваме како светлина“, што го означува првиот пат индиски режисер да ја освои наградата.

Дебитантската игра на режисерот Пајал Кападиа за пријателството меѓу три жени беше првиот индиски филм во конкуренција по 30 години.

„Фактот дека би можеле да бидеме тука е доказ дека ако се држите до една работа и не се откажете од надежта, тогаш филмот евентуално би можел да се сними, а ние сме тука“, рече таа.

Иранскиот режисер Мохамед Расулоф, кој беше во Кан околу две недели откако објави дека заминал во егзил, доби специјална награда за „Семето на светата смоква“, за ирански судски службеник кој станува сè поконтролиран и параноичен додека протестите почнуваат да стануваат масовни во 2022 година.

„Емилија Перез“, мјузикл за шеф на мексикански картел кој преминува од маж во жена, беше двојно почестен.

Режисерот Жак Одијар ја доби наградата од жирито на сцената, додека наградата за најдобра актерка беше проширена за да ги вклучи сите женски ѕвезди од филмот, при што членката на жирито Лили Гладстон рече дека „Емилија Перез“ ја прослави „хармонијата на сестринството“.

Зои Салдана, Селена Гомез, Карла Софија Гаскоњ и Адријана Паз глумат во филмот што магазинот „Венити фер“ го нарече „филм кој не е како ниту еден друг“.

„Сакам да им го посветам ова на сите жени, транс и нетранс, во светот, ова е за вас, за сите малцинства кои не се оставени во мир кога едноставно сакаме да продолжиме да живееме“, рече Гаскоњ, кој е првата трансродова актерка што ја добила наградата.

Џеси Племонс беше прогласен за најдобар актер за играње на три различни улоги – полицаец кој се бори, член на култот и човек чија секоја акција е контролирана од неговиот шеф – во апсурдниот триптих на режисерот Јоргос Лантимос „Видови на добрина“.

Најдоброто сценарио му припадна на „The Substance“, телесниот хорор предводен од Деми Мур за опасностите од младоста и убавината, додека Мигел Гомес ја доби најдобрата режија за „Гранд турнеја“, еклектично патување низ Азија на британски државен службеник и неговата свршеница што го гонела. 

Наградата Златна камера за најдобар прв игран филм ја доби „Арманд“ на норвешкиот автор Халфдан Улман Тондел, инаку внук на Лив Улман и Ингмар Бергман, додека специјално (нестандардно) признание доби „Монгрел“ на Чианг Веи Лианг и Ти Киао Јин од селекцијата Кензен (15 дена на авторите).

Златната палма за краток филм (тн. Мала златна палма) ја доби хрватскиот „Човекот кој не можеше да молчи“ од Небојша Слијепчевиќ.