Skip to content
Дискурсот кој се одвива околу перформансот на претседателот Бајден целосно ја пропушта поентата. Сто проценти.
Сега не слушаат што тој кажува, туку како звучи и оди и колку зборови и имиња меша или пелтечи! Холивудската ѕвезда, Клуни, истакнат демократ, се чини дека е многу среќен што конечно ќе добие улога во ова ефтино реално шоу, ликувајќу во самосожалувачки, претеран „еб-н“ подвиг во The New York Times. Каква глума!
Демократите извршуваат патетично самоубиство во живо на сцената. Патетично!
Каква глупава претстава, како да е напишана од мал провинциски писател. Оваа претстава ја разоткрива најлошата можна политичка болест на незрелоста и кратковидоста. А замаениот и заглупавениот ТикТок свет гледа со смешна воодушевеност.
Ова не е, и веројатно никогаш не било, приказна исклучиво за возраста, физичката и менталната способност на американскиот претседател Џо Бајден. Ова е приказна за тоа како се убива демократијата од глупавоста, поривот да се биде во центарот на внимание и површното размислување. Речиси изгледа како атентатот на Курија Помпеја, иако не буквално, што на крајот и не прави голема разлика.
Лидерите на некои од најмоќните демократии во светот кои учествуваа на клучниот самит на НАТО во Вашингтон, одбележувајќи ја 75-годишнината од најмоќниот политички и воен сојуз на сите времиња, сведочат за тоа што сопствените политички сојузници на Бајден дома не гледаат или не сакаат да видат.
Како што извести Би-Би-Си, францускиот претседател Макрон рече дека Бајден е „одговорен“ и „јасен за прашањата што добро ги знае“, додека британскиот премиер Стармер рече дека е „во добра форма“. „Се случуваат лапсуси и ако секогаш ги следите сите, ќе најдете доволно од нив“, рече германскиот канцелар Шолц, цитиран во истиот напис на Би-Би-Си.
Но, не, ова не беше ни далеку од доволно. По прес конференцијата која го финализираше клучниот самит на НАТО (ЛИНК до транскриптот – прочитајте го побогу!), уште тројца демократи се приклучија на групата на оние кои јавно и лелекајќи бараат Бајден да се повлече од претседателската трка.
Ова мега одвлекување на вниманието е толку „еб-но“ болно евидентно во настаните и медиумската покриеност на неодамнешниот самит на НАТО.
Значи, заклучоците и пораките на НАТО, со сите оние лидери согласни и сите горливи теми кои се во прашање, едноставно беа засенети од „големото“ прашање за состојбата на г-дин Бајден. Зошто никој не слуша што кажува тој (без сценарио)? Светските медиуми, исто така, играат улога, поточно, неславна улога овде. Се чини дека претпочитаат да водат извештаи во стилот на сапуница наместо да ги покриваат вистинските прашања на самитот. Ова се весели времиња за инфо-забавната индустрија.
За жал, ова политичко и медиумско лудило не само што го поткопува Бајден, туку открива многу подлабоко прашање што влијае на демократијата на САД и во светот.
Финтата е што сега, без разлика како ќе се одвиваат работите, штетата е направена, и тоа глупаво. Доколку Бајден остане во изборната трка, тој ќе мора да се натпреварува со противкандидат чии лаги се засилени и несанкционирани од јавноста. Тој ќе треба да се спротивстави на непотребната штета предизвикана од очајните демократи. И, се разбира, ќе треба да ја води земјата уште неколку месеци, несигурен период за САД и светот.
Изгледа речиси како книга за игри на Кремљ, но подобра, би рекол. (ЦивилМедиа)
